“พ่อเลี้ยงคะ”
“น้องปันมาหาค่ะ”
“ครับ”
“ให้เค้าไปรอในห้องผมได้เลย”
‘แอ๊ดดดดด’ เมื่อร่างสูงเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ก็พบกับร่างของคนตัวเล็กที่ยืนหันหลังให้เขาและมองวิวหน้าต่างอย่างเหม่อลอย โดยไม่รู้ว่ามีคนอีกคนเข้ามาประชิดตัวอยู่ด้านหลังแล้ว
‘ฟอดดดดดดด’
“เห้ยยย! ทำไรอ่ะ!!” เมื่อคนตัวเล็กรู้ตัวว่ามีคนแอบมาขโมยหอมแก้มก็ร้องโวยวายขึ้นมาทันที
ร่างสูงที่พึ่งขโมยหอมแก้มไปเมื่อกี้ ไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับดึงร่างเล็กเข้ามาจูบแทน
“อ…อะ…อื้อออออ…”
ปันพยายามจะดิ้นและร้องประท้วง เพราะคนๆนี้เข้ามาจู่โจมเขาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของอีกคนปะทุมากขึ้น
จากที่เคยจูบอย่างแผ่วเบา ก็กลายเป็นจูบที่รุนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ของคนคุมเกมอย่างพ่อเลี้ยง ลิ้นร้อนของผู้คุมเกมเข้าไปสำรวจโพรงปากและดูดดุนลิ้นเล็กนั้นอย่างเอาแต่ใจ แทบจะไม่ทิ้งช่วงให้อีกคนได้เอากาศเข้าไปหายใจเลย
และจากที่จูบกันอยู่เนิ่นนาน เขาก็อุ้มคนตัวเล็กไปโยนลงบนเตียงและตามไปคร่อมเอาไว้ทันที
“พ..พ่อเลี้ยง”
“ไม่เอาแล้วได้มั้ย ปันไม่เอาแล้วได้มั้ย”
“เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วเด็กน้อย"
"ฉันทำเรื่องส่งพ่อเธอไปรักษาแล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธฉันอีก”
"ฉันทำเรื่องส่งพ่อเธอไปรักษาแล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธฉันอีก”
“ปันจะทำงานหาเงินมาคืนพ่อเลี้ยงให้ครบทุกบาทเลย อย่าทำอะไรปันเลยนะ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย
“เงินฉันมีเยอะแล้ว ฉันไม่ได้อยากได้มันคืน"
"แต่ฉันอยากได้เธอ”
"แต่ฉันอยากได้เธอ”
ไม่รอช้าเขาก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนของเด็กน้อยตรงหน้าที่อายุห่างกับเขาราว20ปี และสร้างรอยรักไว้ตามคอระหงนั่นอย่างไม่ได้สนใจเลยว่า วันพรุ่งนี้เด็กน้อยตรงหน้าเขานี้จะใช้ชีวิตอย่างไร จะต้องไปเรียน หรือต้องไปเจอใครหรือเปล่า
“ฮึกกก..ฮือออออออ ไม่เอาแล้วว พ่อเลี้ยงปล่อยปันไปนะ ฮือออออออออ”
เหมือนเสียงของปันเป็นเพียงแค่ลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น เมื่อพ่อเลี้ยงที่กำลังย่ำยีเขาอยู่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังกระชากเสื้อออกจากตัวของเขา และสร้างรอยรักเพิ่มลงไปอีก
“ป้าโฉม! ป้าโฉมช่วยปันด้ว… อื้อออออ”
ปากนุ่มหยุ่นถูกทาบทับด้วยอวัยวะเดียวกันของคนอายุมากกว่าอีกครั้ง เพื่อเป็นการห้ามไม่ให้ร้องเรียกคนอื่น
“ร้องไปก็ไม่มีใครช่วยหรอก เค้าก็รู้กันทั้งนั้นว่าคืนนี้เธอมาหาฉันเอง”
“เก็บเสียงไว้ร้องเรียกฉันดีกว่านะ เด็กดี”
เมื่อพูดจบเขาก็จัดแจงถอดกางเกงรวมถึงชั้นในของเด็กน้อยตรงหน้าออก และถอดเสื้อผ้าของเขาออกด้วย เพราะเขาเองก็รู้สึกอัดอัดช่วงล่างของเขามากเช่นกัน
“พ..พ่อเลี้ยง”
“อ..อย่าา..”
เสียงกระเส่านั้นทำเอาคนเป็นพ่อเลี้ยงสติกระเจิง เขาอยากรีบสอดใส่เข้าไปเต็มทนแต่ก็พอรู้ว่านี่คงเป็นครั้งแรกของเด็กน้อยคนนี้จึงไม่อยากรุนแรงและรีบร้อนมากนัก จึงใช้นิ้วหยาบกร้านของตนสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กแทนก่อน
"อ..อ๊ะ..ะ"
"อ..อ๊ะ..ะ"
แต่คนตัวเล็กนี้ก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ พยายามจะดิ้นทั้งที่เขาพยายามจะอ่อนโยนด้วยแล้ว
“ปัน! อย่าดิ้น!”
“ไม่เอาแล้ว ปันเจ็บ! ฮืออออ”
ร่างสูงเริ่มหมดความอดทนกับร่างเล็กตรงหน้า ทั้งๆที่จะช่วยให้เจ็บน้อยลงแท้ๆ แต่ช่างเถอะ ไหนๆก็ดิ้นแล้ว งั้นเขาไม่สนใจแล้วละกัน
พ่อเลี้ยงยกขาของเด็กตัวเล็กขี้นและจับมันแยกออกจากกัน จากนั้นก็สอดใส่แท่งร้อนที่พร้อมใช้งานเข้าไปทีเดียวจนสุด
“อ๊าาา..ฮึกก..”
แท่งร้อนนั้นค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพราะช่องทางด้านหลังนั้นตอดรัดเขาแน่นเหลือเกิน
“ปันน อ่าาาา”
เมื่อเขาเริ่มขยับส่วนล่างของเขาได้ เขาก็เริ่มขยับเร็วและแรงขึ้น ทำให้ร่างคนตัวเล็กขยับไปตามแรงเหล่านั้น พร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามา
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังอยู่แบบนั้นเป็นเวลานาน จนคนตัวเล็กเริ่มร้องครางขึ้นมอีกครั้ง
“..อ๊..าา พ..พอแล้..ว พอแล้วว”
ร่างบางร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้ว
“..พ่..อ..อ๊ะะ.เลี้ยง..”
“มะ..ไม่ไ..หว..”
“ไม่ไหวแล้วใช่ไหม”
“เธอรู้ไหมว่าเสียงเธอมันน่าฟังขนาดไหน ปัน”
เขาก้มลงไปจูบที่ใบหูของเด็กน้อยของเขาที่ตอนนี้เริ่มสติพร่าเลือน พร้อมกับใช้มืออีกข้างรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กไปพร้อมกัน
เขาเริ่มสวนสะโพกแรงขึ้นอีกครั้งเพื่อหวังให้ปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกับคนตัวเล็ก และเพียงไม่นาน น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยเข้าไปในช่องทางด้านหลังนั้น และน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจากคนตัวเล็กเช่นกัน พร้อมกับสติของร่างบางที่หายไป
“ขอโทษนะปัน”
“ขอโทษที่รุนแรงกับครั้งแรกของเธอ”
‘จุ๊บ’ พ่อเลี้ยงก้มลงไปจูบเด็กน้อยที่หลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง
“กู๊ดไนท์ครับ”
————————————————–
No comments:
Post a Comment