คนของพ่อเลี้ยง 13

"ถ้าคิดจะมีคนอื่น"


"ฉันคงไม่ใจดีปล่อยเธอไปแบบที่ปล่อยคนอื่นหรอกนะ"


"รวมถึงคนนั้นของเธอด้วย"


คนเป็นพ่อเลี้ยงพูดพลางใช้ปลายจมูกคลอเคลียใบหู ไล่ลงมายังแก้มเนียนใส และลำคอของคนอายุน้อยกว่า จนเผลอครางในลำคออย่างห้ามไม่ได้


"อ..อือออ.."


"พร้อมหรือยัง?" ร่างสูงถามขึ้นในขณะที่มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนของคนตัวเล็ก


"พ...พ่อเลี้ยง"


"ก็บอกแล้วไง"


"ว่าเวลาแบบนี้"


"ให้เรียกว่าแด๊ดดี้ดีกว่า"


ไม่รอช้าร่างบางก็ถูกดันให้ชิดกำแพงห้องและตามมาด้วยบทจูบจากร่างสูงของเจ้าห้องทันที คนเป็นพ่อเลี้ยงใช้ลิ้นเลียริมฝีปากของคนตัวเล็กและขบกัดริมฝีปากนั้นและเมื่อมีโอกาสลิ้นร้อนก็สอดแทรกเข้าไปในปากและไล่สำรวจไปทั่ว ซึมซับความหวานจากปากของคนตัวเล็ก


ร่างสูงถอนจูบออกและกดจูบลงไปเบาๆอีกหนึ่งที ก่อนจะเดินเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียงและเรียกให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปหา


"จะยืนอีกนานมั้ย มาสิ"


"พ่อเลี้ยง ปันไม่ทำได้มั้ย"


"เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ อย่าทำให้ฉันโมโหได้มั้ย" พ่อเลี้ยงพูดเสียงเรียบ


"..."


"ถ้าเธอไม่ทำ คืนนี้ฉันก็จะเอาเธอจนกว่าเธอจะขึ้นให้ฉันแหละปัน" พูดจบพ่อเลี้ยงก็ใช้มือข้างหนึ่งปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทของเขาถอดมันกองไว้ที่พื้น และเดินเข้ามาเพื่อที่จะถอดเสื้อเด็กน้อยของเขา


เมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด เขาก็อุ้มเด็กน้อยของเขาขึ้นเตียงและตามขึ้นไปล็อคตัวเอาไว้ทันที


"ฉันถามอีกที จะทำให้ฉันไหม?"


"ครั้งแรก ฉันช่วยอยู่แล้ว"


"..."


"ถ้าเธอทำ ฉันสัญญาว่ามันจะจบที่รอบเดียว"


"ว่าไง?"


คนตัวเล็กพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ ทำให้คนเป็นพ่อเลี้ยงยกยิ้มอย่างพอใจ และพลิกตัวลงไปนอนราบบนเตียงแทน


"มาสิ"


ร่างบางตามขึ้นไปนั่งบนตัวของร่างสูง แต่ก็ทำเพียงเท่านั้น จนคนที่นอนอยู่ด้านล่างเริ่มหงุดหงิด


"จะทำมั้ย?" ร่างหนาพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนถูกขัดใจ


"ป..ปันทำไม่เป็น"


"งั้นก็เล้าโลมให้ฉันก่อน"


"น่าจะรู้นะว่าต้องทำยังไง"


"คือ..."


"จะไม่ทำ?"


"..."

เมื่อไม่สามารถขัดคนเป็นพ่อเลี้ยงได้ คนตัวเล็กจึงลงจากตัวของคนเป็นพ่อเลี้ยง จับส่วนอ่อนไหวขึ้นมารูดรั้งเบาๆ และก้มลงไปใช้ปากดูดดุนส่วนอ่อนไหวนั้นแทน


"อ..อ่าาาา" พ่อเลี้ยงครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อร่างบางนั้นใช้ปากรูดรั้งอวัยวะของเขา และปลุกอารมณ์เขาได้เป็นอย่างดี


"ปัน พอแล้ว"


"ขึ้นมาได้แล้ว" ร่างหนาพูดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าส่วนนั้นของเขาพร้อมที่จะใช้งาน และเขาเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน


คนตัวเล็กทำตามอย่างว่าง่าย เขาขึ้นไปคร่อมร่างหนาเอาไว้ และกดช่องทางด้านหลังของเขาลงกับส่วนนั้นของพ่อเลี้ยงที่แข็งตัวพร้อมใช้งานแล้วทันที


"อ๊าาาา" คนตัวเล็กร้องครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงความเสียวที่แทรกเข้ามาเมื่อกดตัวลงไป


"ขยับสิปัน"


"ปันเจ็บ ปันขยับไม่ได้"


"โอเค" พ่อเลี้ยงรู้ดีว่าการทำแบบนี้ครั้งแรกอาจทำให้คนบนร่างเขาไม่กล้าเริ่มก่อน และไม่กล้าที่จะทำต่อ จึงดึงคนตัวเล็กมานอนราบกับตัวเขาไว้ก่อน และเป็นฝ่ายเริ่มขยับสะโพกเข้าออกแทน


"อ..อ๊..ะ...อ๊ะ" เด็กน้อยครางออกมาตลอดกิจกรรมรักที่พ่อเลี้ยงทำให้เขา จนกระทั่งพ่อเลี้ยงหยุดลง


"เธอทำให้ฉันได้แล้ว แค่นี้คงขยับได้แล้วมั้ง"


แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือน้อยนิด ทำให้ปันไม่สามารถยันตัวขึ้นมานั่งได้ พ่อเลี้ยงจึงลุกขึ้นนั่งแทนโดยยังคงกอดเด็กน้อยของเขาไว้โดยไม่ได้ทำให้ส่วนอ่อนไหวของเขาหลุดออกจากช่องทางสีหวานนั่น


"ขยับได้ไหม" เขากระซิบข้างใบหูของคนตัวเล็ก


ปันพยักหน้าเบาๆ กอดคอพ่อเลี้ยงไว้ และเริ่มขยับส่วนล่างอย่างช้าๆ


"อ่าาา...ปันน"


"ดีมาก เด็กดี..."


เด็กน้อยยังขับขยับสะโพกขึ้นลงเรื่อยๆ จนพ่อเลี้ยงรู้สึกว่าเด็กคนนี้คงไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจึงประคองใบหน้าน่ารักนั้นมารับจูบของเขาและพลิกตัวคนตัวเล็กที่นั่งคร่อมเขาอยู่ให้ลงไปนอนบนเตียงแล้วเขาตามขึ้นไปคร่อมไว้อีกครั้ง


ร่างหนาขยับสะโพกเข้าออกเร็วและแรงขึ้นตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้น ใช้เวลานานพอสมควรจนกระทั่งน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาใส่ช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก จากนั้นพ่อเลี้ยงก็รูดรั้งแก่นแกนของคนตัวเล็กเพื่อให้เขาปลดปล่อยออกมาเช่นกัน


"วันนี้เธอลืมใส่ถุงยางให้ฉันนะปัน"


"ถ้าชอบแบบนี้ วันหลังฉันไม่ใส่แล้วก็ได้นะ"


"..."


"ปัน"


"..."


"ฉันอยากต่ออีกรอบ"


"พ่อเลี้ยงบอกว่าถ้าปันขึ้นให้จะทำแค่รอบเดียว.."


"ไหนบอกจะทำตามที่ฉันบอก"


"พ่อเลี้ยงอย่าผิดคำพูด"


"นี่ก็ขอดีๆแล้วนะ"


"ถ้าปันให้ พ่อเลี้ยงไม่ต่อจนถึงเช้าเลยหรอ"


"ก็จนกว่าจะเหนื่อย"


"..."


"วันนี้เธอเก่งมากแล้วเด็กน้อย"


"หลังจากนี้เดี๋ยวฉันทำให้เอง"







--------------------------------------------------------------

ต่อในจอยนะคะ

คนของพ่อเลี้ยง 06

"เป็นนักเรียนอย่าดื้อสิ"


"ครูไม่ได้ใจดีนะครับ"


พูดจบเพทายก็เหวี่ยงร่างบางเข้ากับผนังห้องอาบน้ำและกระชากเสื้อเสื้อกีฬาของโรงเรียนออกอย่างไมใยดี และแนบริมฝีปากลงไปบนอวัยวะเดียวกันของคนตัวเล็กโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตั้งตัว


ร่างสูงขบกัดริมฝีปากนั้นและบีบคางของคนตัวเล็กเพื่อให้ลิ้นของเขาสามารถแทรกเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานในปากเล็กนั้นได้ พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนและกระชับคนตัวเล็กให้แนบชิดเขามากขึ้นเพื่อให้จูบได้ถนัดยิ่งกว่าเดิม


เขายังคงจูบไปเรื่อยๆโดยแทบจะไม่หยุดพักให้คนตัวเล็กได้หายใจเอาอากาศเข้าไป จนมือเล็กต้องปัดป่ายไปมาเพื่อหาที่ยึดเกาะ


น้ำตาใสไหลออกมาจากหางตาทั้งสองข้างของร่างบาง จนคนที่บรรเลงบทจูบอยู่รู้สึกได้และผละออกมา


"มึงจะร้องไห้ทำไมวะ"


"ฮึกก...เพอย่าทำเราเลยนะ" ปันฝันพูดปนสะอื้นและช้อนสายตาขึ้นมองร่างสูงเป็นการขอร้อง


"ทำไม?"


"กลัวพ่อกูรู้ แล้วเค้าทิ้งมึงหรือไง"


"กูบอกไว้เลยนะ ยังไงพ่อกูก็ทิ้งมึง"


"ไม่ใช่วันนี้ก็ต้องเป็นวันอื่นอยู่ดี"


ร่างสูงกดจูบที่หัวไหล่ของร่างบางและขบกัดเบาๆเพื่อที่จะสร้างร่องรอยเอาไว้ทั้งทับรอยเดิมที่พ่อเขาทำไว้ และรอยใหม่เป็นหลักฐานให้พ่อเขาเห็น


"เพ อย่า!"


"อย่าทำรอยเลยนะ"


"มึงจะให้กูเอา แบบไม่มีรอยอะไรไปให้พ่อกูดูเลยหรอ?"


"แต่เค้าคงไม่รู้หรอก ว่าอันไหนรอยใหม่ อันไหนรอยเก่า"


"เราขอร้อง ฮือออออออออ" ปันอ้อนวอนขอร้องคนตรงหน้าพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น


"เก็บเสียงร้อง ไว้ครางดีกว่ามั้ยปัน"


"ไม่เอา อย่าเลยนะเพ ฮึกกก"


"กูเคยสงสัยนะว่าทำไมพ่อกูถึงหลงมึงนักหนา"


"ตอนนี้กูรู้แล้ว"


"มึงแม่งโคตรน่าเอาเลยว่ะ" พูดจบร่างสูงพลิกตัวคนตัวเล็กให้เข้าหาผนังก่อนจะรูดรั้งแท่งความเป็นชายของเขาให้แข็งตัวขึ้น และใส่เข้าไปทีเดียวจนสุด


"อ่ะ...อ๊าาา"


ร่างสูงขยับเข้าออกอย่างไม่รีบร้อน แล้วค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังน่าอาย เขาจึงเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวเพื่อให้เสียงน้ำดังกลบเสียงน่าอายเหล่านี้


"พ..เพ..พอ..อ๊ะ..แล้...ว"


"อะ..เอาออก..ไป"


"อยากให้กูเอาออกหรอ"


"ร่างกายมึงตอบรับกูดีมากเลยนะ"


"กูนึกว่ามึงชอบซะอีก" เขาถอนแก่นแกนของเขาออก พลิกร่างคนตัวเล็กให้หันหน้ามาทางเขา ก่อนจะยกขาคนตัวเล็กขึ้นและสอดใส่เข้าไปอีกครั้งหนึ่ง


"พอแล้ว...อ๊าาาา" ยิ่งร่างบางบอกให้เขาพอ เขาก็ยิ่งสวนสะโพกเร็วและแรงขึ้นเท่านั้นจนร่างบางขยับไปตามจังหวะที่ร่างสูงใส่ให้ และร้องครางอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ จนในที่สุดของเหลวสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยใส่ช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก


เมื่อเขาปล่อยคนตัวเล็กเป็นอิสระ ร่างบางก็ทรุดลงไปนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นบนพื้นอย่างน่าสงสาร


"แล้วก็จำไว้นะ"


"ที่กูทำไม่ใช่เพราะกูพิศวาสมึง"


"กูแค่อยาก"


"จะอาบน้ำแล้วขึ้นไปเรียนก็ไป กูเอาชุดมาคืนมึงแล้ว" พูดจบเขาก็หันหลังให้กับร่างเล็กนั้นและสวมชุดที่เปียกน้ำของเขาเตรียมเดินออกมาจากห้องออกน้ำ หวังจะไปหยิบเสื้อผ้าในล็อกเกอร์ของเขามาเปลี่ยนแทนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นที่เขาใส่อยู่


แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็เจอกับเพื่อนสนิทของเขาสองคนที่ก่อนหน้านี้เล่นบาสอยู่ในโรงยิม ยืนรออยู่หน้าห้องอาบน้ำแล้ว...



-------------------------------------------------------

สั้นๆกรุบๆ

ต่อในจอยน้าาาาาา

คนของพ่อเลี้ยง 02

“พ่อเลี้ยงคะ”

“น้องปันมาหาค่ะ”

“ครับ”

“ให้เค้าไปรอในห้องผมได้เลย”

‘แอ๊ดดดดด’ เมื่อร่างสูงเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ก็พบกับร่างของคนตัวเล็กที่ยืนหันหลังให้เขาและมองวิวหน้าต่างอย่างเหม่อลอย โดยไม่รู้ว่ามีคนอีกคนเข้ามาประชิดตัวอยู่ด้านหลังแล้ว

‘ฟอดดดดดดด’

“เห้ยยย! ทำไรอ่ะ!!” เมื่อคนตัวเล็กรู้ตัวว่ามีคนแอบมาขโมยหอมแก้มก็ร้องโวยวายขึ้นมาทันที

ร่างสูงที่พึ่งขโมยหอมแก้มไปเมื่อกี้ ไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับดึงร่างเล็กเข้ามาจูบแทน

“อ…อะ…อื้อออออ…”

ปันพยายามจะดิ้นและร้องประท้วง เพราะคนๆนี้เข้ามาจู่โจมเขาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของอีกคนปะทุมากขึ้น

จากที่เคยจูบอย่างแผ่วเบา ก็กลายเป็นจูบที่รุนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ของคนคุมเกมอย่างพ่อเลี้ยง ลิ้นร้อนของผู้คุมเกมเข้าไปสำรวจโพรงปากและดูดดุนลิ้นเล็กนั้นอย่างเอาแต่ใจ แทบจะไม่ทิ้งช่วงให้อีกคนได้เอากาศเข้าไปหายใจเลย

และจากที่จูบกันอยู่เนิ่นนาน เขาก็อุ้มคนตัวเล็กไปโยนลงบนเตียงและตามไปคร่อมเอาไว้ทันที

“พ..พ่อเลี้ยง”

“ไม่เอาแล้วได้มั้ย ปันไม่เอาแล้วได้มั้ย”

“เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วเด็กน้อย"

"ฉันทำเรื่องส่งพ่อเธอไปรักษาแล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธฉันอีก”

“ปันจะทำงานหาเงินมาคืนพ่อเลี้ยงให้ครบทุกบาทเลย อย่าทำอะไรปันเลยนะ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย

“เงินฉันมีเยอะแล้ว ฉันไม่ได้อยากได้มันคืน"

"แต่ฉันอยากได้เธอ”

ไม่รอช้าเขาก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนของเด็กน้อยตรงหน้าที่อายุห่างกับเขาราว20ปี และสร้างรอยรักไว้ตามคอระหงนั่นอย่างไม่ได้สนใจเลยว่า วันพรุ่งนี้เด็กน้อยตรงหน้าเขานี้จะใช้ชีวิตอย่างไร จะต้องไปเรียน หรือต้องไปเจอใครหรือเปล่า

“ฮึกกก..ฮือออออออ ไม่เอาแล้วว พ่อเลี้ยงปล่อยปันไปนะ ฮือออออออออ”

เหมือนเสียงของปันเป็นเพียงแค่ลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น เมื่อพ่อเลี้ยงที่กำลังย่ำยีเขาอยู่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังกระชากเสื้อออกจากตัวของเขา และสร้างรอยรักเพิ่มลงไปอีก

“ป้าโฉม! ป้าโฉมช่วยปันด้ว… อื้อออออ”

ปากนุ่มหยุ่นถูกทาบทับด้วยอวัยวะเดียวกันของคนอายุมากกว่าอีกครั้ง เพื่อเป็นการห้ามไม่ให้ร้องเรียกคนอื่น

“ร้องไปก็ไม่มีใครช่วยหรอก เค้าก็รู้กันทั้งนั้นว่าคืนนี้เธอมาหาฉันเอง”

“เก็บเสียงไว้ร้องเรียกฉันดีกว่านะ เด็กดี”

เมื่อพูดจบเขาก็จัดแจงถอดกางเกงรวมถึงชั้นในของเด็กน้อยตรงหน้าออก และถอดเสื้อผ้าของเขาออกด้วย เพราะเขาเองก็รู้สึกอัดอัดช่วงล่างของเขามากเช่นกัน

“พ..พ่อเลี้ยง”

“อ..อย่าา..”

เสียงกระเส่านั้นทำเอาคนเป็นพ่อเลี้ยงสติกระเจิง เขาอยากรีบสอดใส่เข้าไปเต็มทนแต่ก็พอรู้ว่านี่คงเป็นครั้งแรกของเด็กน้อยคนนี้จึงไม่อยากรุนแรงและรีบร้อนมากนัก จึงใช้นิ้วหยาบกร้านของตนสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กแทนก่อน

"อ..อ๊ะ..ะ"

แต่คนตัวเล็กนี้ก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ พยายามจะดิ้นทั้งที่เขาพยายามจะอ่อนโยนด้วยแล้ว

“ปัน! อย่าดิ้น!”

“ไม่เอาแล้ว ปันเจ็บ! ฮืออออ”

ร่างสูงเริ่มหมดความอดทนกับร่างเล็กตรงหน้า ทั้งๆที่จะช่วยให้เจ็บน้อยลงแท้ๆ แต่ช่างเถอะ ไหนๆก็ดิ้นแล้ว งั้นเขาไม่สนใจแล้วละกัน

พ่อเลี้ยงยกขาของเด็กตัวเล็กขี้นและจับมันแยกออกจากกัน จากนั้นก็สอดใส่แท่งร้อนที่พร้อมใช้งานเข้าไปทีเดียวจนสุด

“อ๊าาา..ฮึกก..”

แท่งร้อนนั้นค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพราะช่องทางด้านหลังนั้นตอดรัดเขาแน่นเหลือเกิน

“ปันน อ่าาาา”

เมื่อเขาเริ่มขยับส่วนล่างของเขาได้ เขาก็เริ่มขยับเร็วและแรงขึ้น ทำให้ร่างคนตัวเล็กขยับไปตามแรงเหล่านั้น พร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามา

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังอยู่แบบนั้นเป็นเวลานาน จนคนตัวเล็กเริ่มร้องครางขึ้นมอีกครั้ง

“..อ๊..าา พ..พอแล้..ว พอแล้วว”

ร่างบางร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้ว

“..พ่..อ..อ๊ะะ.เลี้ยง..”

“มะ..ไม่ไ..หว..”

“ไม่ไหวแล้วใช่ไหม”

“เธอรู้ไหมว่าเสียงเธอมันน่าฟังขนาดไหน ปัน”

เขาก้มลงไปจูบที่ใบหูของเด็กน้อยของเขาที่ตอนนี้เริ่มสติพร่าเลือน พร้อมกับใช้มืออีกข้างรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กไปพร้อมกัน

เขาเริ่มสวนสะโพกแรงขึ้นอีกครั้งเพื่อหวังให้ปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกับคนตัวเล็ก และเพียงไม่นาน น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยเข้าไปในช่องทางด้านหลังนั้น และน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจากคนตัวเล็กเช่นกัน พร้อมกับสติของร่างบางที่หายไป

“ขอโทษนะปัน”

“ขอโทษที่รุนแรงกับครั้งแรกของเธอ”

‘จุ๊บ’ พ่อเลี้ยงก้มลงไปจูบเด็กน้อยที่หลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง

“กู๊ดไนท์ครับ”

————————————————–

ทฤษฎีโลกไม่กลม ep.19

"งั้นเราไปต่อกันที่บ้านนะคะ คนดี"
.
.
.
.
   หลังจากที่เท็ดอุ้มคนตัวเล็กอ้อมมาทางหลังบ้านพักเพื่อหลีกหนีเพื่อนๆที่ยังคงนั่งสังสรรค์กันอยู่ มาจนถึงห้องนอนของคนตัวเล็ก เขาก็วางคนตัวเล็กลงบนเตียงและตามขึ้นไปคร่อมไว้ทันที


"พี่เท็ด..."


"หืม ว่าไงคะ"


"หนูว่า"


"ว่า?"


"ไว้วันอื่นดีไหม"


"วันนี้แหละค่ะ พี่ไม่ไหวแล้วนะเต้ย"


"หนู.." ร่างสูงไม่รอให้คนใต้ร่างของเขาพูดต่อก็กดจูบลงไปและดูดดึงริมฝีปากนั้นอย่างเอาแต่ใจ จนเต้ยต้องร้องประท้วงออกมา


"หนูว่า.." เมื่อร่างหนาผละออก คนตัวเล็กก็เหมือนมีเรื่องจะพูดอีก แต่ยังไม่ทันได้พูด ร่างสูงก็กดจูบลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง


"เต้ยรู้มั้ย"


"..."


"ทุกครั้งที่เต้ยพูดว่าหนู พี่อดใจไม่ค่อยไหวเลย"


"พี่อยากจูบหนูทุกครั้งที่หนูพูดแบบนี้"


"..."


"ถ้าวันนี้เต้ยจะห้ามพี่อีก เต้ยก็ใจร้ายมากเลยนะ"


"ตลอดเวลาที่เต้ยไม่คุยกับพี่ พี่รอเต้ยมาตลอด พี่อยากจับมือ อยากกอด อยากจูบ อยากทำมากกว่านี้"


"เต้ยปล่อยให้พี่อดทนมาตั้งนาน อย่าใจร้ายกับพี่เลยนะคะ"


   เมื่อพูดจบเขาก็จูบลงไปที่ริมฝีปากนุ่มหยุ่นของคนตัวเล็กอีกครั้ง ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากนั้นเพื่อต้องการให้คนตัวเล็กเผยอริมฝีปาก และคนตัวเล็กก็ตอบรับมันอย่างดี ลิ้นร้อนค่อยๆแทรกเข้าไปในโพรงปากและไล่สำรวจไปทั่วเก็บเกี่ยวความหวานในปากนั้น
 

   มือหนาค่อยๆลูบไล้ไปตามผิวเนียนไปจนถึงหน้าอกจนเสื้อเลิ่กขึ้นไปสูงจนร่างหนาเห็นว่าเสื้อตัวนี้เกะกะเต็มทนจึงถอดมันออกรวมถึงถอดเสื้อของเขาออกด้วยเช่นกันเหลือแต่ท่อนบนที่เปลือยเปล่าที่สาวน้อยหนุ่มน้อยต่างหลงไหล


   เขาใช้สันจมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนและพรมจูบไปตั้งแต่ลำคอ ต่ำไปเรื่อยๆ ทำเอาคนใต้ร่างของเขาสะดุ้งเป็นระยะๆ


"พร้อมยังคะเต้ย" ร่างสูงกระซิบข้างใบหูของร่างบางที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว พร้อมกดจูบลงไป


   เมื่อได้รับการตอบรับโดยการพยักหน้าเบาๆ เขาก็จัดการถอดกางเกงและกางเกงชั้นในของคนตัวเล็กออกทันที


"อ๊ะ" เต้ยร้องออกมาเมื่อคนเป็นพี่สอดนิ้วเข้ามาทางช่องทางด้านหลังโดยที่เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว


   จากที่ใส่เข้าไปเพียงหนึงนิ้ว เขาก็เพิ่มเป็นสองและสามนิ้วและขยับเข้าออกเบาๆ พร้อมกับรูดรั้งแก่นแกนของร่างเล็กไปด้วย


   และเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กคุ้นชินกับนิ้วของเขาและเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าชิ้นที่เหลือของเขาออกและโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี ก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนของเขาเข้าไปจนสุดในทีเดียว


"อ๊าาาาา" คนตัวเล็กร้องออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บปวดทางช่องทางด้านหลัง


"เจ็บหรอคะ ถ้าเจ็บก็จิกพี่ไว้ได้นะ" เขาขยับแท่งร้อนนั้นเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้เด็กน้อยของเขาเจ็บจนเกินไป และก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้


"อึกก เจ็บ..หนูเจ็บ" เท็ดนำมือไปสอดประสานไว้กับคนตัวเล็กเมื่อรู้ว่าให้ตายยังไงคนตัวเล็กก็ไม่ยอมจิกที่แผ่นหลังของเขาแต่กลับกำมือไว้แน่นเพราะกลัวเขาเจ็บ


"อ๊ะ...อ๊าาาา  พี่..ท..เท็ดด อ๊าาาา"


   เสียงครางกระเส่าของเต้ยทำเอาคนที่อยู่ด้านบนฟุ้งซ่านไปยิ่งกว่าเดิม เขาขยับเร็วและแรงขึ้นโดยไม่ลืมใช้มือหนาของเขารูดรั้งแก่นกายของคนตัวเล็กไปด้วยเพื่อให้ไปถึงฝั่งฝันพร้อมกัน


   แต่แล้วเขาก็หยุดเสียดื้อๆจนคนตัวเล็กที่เกือบจะถึงฝั่งฝันแล้วช้อนสายตาขึ้นมามอง


"เต้ยรักพี่ไหมคะ"


"พี่เท็ดอย่าพึ่งหยุดได้ไหม"


"ถ้าไม่ตอบพี่ไม่ต่อนะ"


"รัก.."


"อะไรนะ" เท็ดยังคงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน


"หนูรักพี่เท็ด"


   หลังจากได้ยินคำตอบที่พึงพอใจ คนเป็นพี่ก็ขยับสะโพกเข้าออกช้าๆอีกครั้งเหมือนเป็นการแกล้งคนตัวเล็กที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้ว

"พ..พี่เท็ด"


"เร็วอีกได้ไหม.."


"แรงกว่านี้ได้ไหม.."


   ได้รับคำเชิญชวนขนาดนี้ประกอบกับใบหน้าที่บ่งบอกว่าต้องการเขาแค่ไหนในตอนนี้ มีหรือที่คนฟังจะทนไหว เขาขยับเข้าออกเร็วและแรงขึ้นจนคนตัวเล็กร้องขึ้นมาครางขึ้นมาอีกครั้ง


"อะ  อ๊ะ.. ม..ไม่ไหวแล้ว"


   น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของร่างสูง เท็ดยังคงขยับแก่นกายของเขาอยู่ในตัวของเต้ยและเพียงไม่นานมันก็ถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน


"พี่รักเต้ยนะ" เท็ดพูดและจูบไปที่ขมับชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กที่ตอนนี้หมดแรงและหลับไปเรียบร้อยแล้ว


"ทำไมน่ารักขนาดนี้วะเต้ย"


"แล้ววันอื่นพี่จะอดใจไหวได้ไงบอกพี่ที"



------------------------------------------------

อดไม่ไหวก็ไม่ต้องทนนะคะคุณเท็ด








 
 

รีฟอร์มจินฮวี ep.21

     

     "จุ๊บ"


     "กู๊ดไนท์คิส"


      วี่พูดจบก็ทำท่าเหมือนจะเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง แต่คิดหรอว่ามันจะง่ายแบบนั้น


     "เดี๋ยว!"


     "อื้อออออ"


     "พี่จิน!"


     "เดี๋ยวคุณแม่เห็น"


     "งั้นก็เข้าไปต่อในห้องละกัน"


     พูดจบผมก็อุ้มคุณหนูตัวแสบเข้าห้องโดยไม่ลืมล็อคประตู และตรงไปที่เตียงทันที


     "จำไม่ได้หรอ ว่ากูจะตามมาทำอะไร" จินกระซิบข้างหูคุณหนูของเขาอย่างแผ่วเบา


     "...."


     "มีอะไรที่ยังไม่เป็นของกูนะ"

     ผมพูดพลางกระชับกอดคนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้มากขึ้น สอดมือเข้าไปในเสื้อนอนตัวเก่งที่เจ้าตัวชอบใส่นักพร้อมกับลูบไล้เอวเล็กนั้นไปมา ทำเอาคนในอ้อมกอดสะดุ้งเป็นระยะๆ

     จินกดจูบลงไปหาวี่อีกครั้ง จากจูบที่แค่สัมผัสแผ่วเบาก็กลายเป็นจูบที่รุนแรงและลุกล้ำมากขึ้นตามแรงอารมณ์ของทั้งสองคน

     "อื้อออออออ"

     ไม่รู้ว่าบรรยากาศพาไป หรือเพราะความต้องการของเขากันแน่ ที่ทำให้จินไม่อยากหยุดอยู่ที่การจูบเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา อาจเพราะที่ผ่านมาเขากับวี่ยังไม่มีสถานะ แต่ตอนนี้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น 'แฟน' แล้วหรือเปล่า ที่ทำให้เค้าอยากทำมากกว่าจูบ อยากรุนแรงกับร่างตรงหน้าเขามากกว่านี้

     จินยังคงจูบวี่ซ้ำๆอยู่แบบนั้น เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าจากการที่นั่งจูบกันอยู่ดีๆ ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเขาที่คร่อมวี่เอาไว้ด้วยท่าทีล่อแหลมขนาดนี้ ประกอบกับเสื้อผ้าของทั้งคู่ที่เหมือนจะหลุดออกอยู่ตลอดเวลา

     จินถอนจูบออกมา เขาพยายามผ่อนหายใจหนักๆ เพื่อยับยั้งอารมณ์ของตัวเอง และละสายตามามองคนตัวเล็กใต้ร่างของเขาที่ส่งสายตามาหาเขาด้วยความหมายบางอย่าง

     "วี่..."

     อากาศตอนนี้ร้อนไปหมด แม้ในห้องจะเปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำและด้านนอกจะมีฝนตกก็ตาม เมื่อคนใต้ร่างเป็นฝ่ายคล้องคอเขาและดึงเขาเข้าไปจูบเอง จินบดขยี้ริมผีปากเล็กนั้นอย่างเอาแต่ใจ เขาแทบจะไม่ปล่อยวี่ให้หายใจเลยจริงๆ จนวี่ต้องดันเขาออกเพื่อขออากาศอีกครั้ง

     "ให้กูหยุดมั้ย?"

     วี่ส่ายหน้าให้คนเป็นพี่เบาๆ เพื่อเป็นคำตอบ

     "กูถามแล้วนะ"

     "หลังจากนี้ถ้าบอกให้กูหยุด กูจะไม่หยุดแล้วนะ"

     "อะ..อือ"

     เมื่อคนเป็นพี่ได้รับคำตอบดังนั้นก็ยกยิ้มอย่างพอใจ และก้มลงไปจูบคนน้องอีกครั้ง ซึ่งคนเป็นน้องก็เผยอปากรับจูบนั้นแต่โดยดี จินค่อยๆถอดเสื้อคลุมของเขาออก รวมถึงเสื้อนอนของวี่ด้วย

       คนตัวเล็กเริ่มหายใจติดขัดเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รดต้นคอของเขา พร้อมกับการจูบที่ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ ประกอบกับร่างกายของทั้งสองคนที่เบียดเสียดเข้าหากัน ทำให้ส่วนนั้นตื่นตัวอย่างง่ายดาย

     "ไม่ต้องเกร็งนะวี่" จินพูดพร้อมกับเลื่อนใบหน้าของเขาขึ้นไปสบตากับคนตัวเล็กอีกครั้ง

     "พี่จินอย่ามองหน้าเรา" คนตัวเล็กพูดด้วยเสียงที่สั่นเทาและใบหน้าที่แดงจัด

     "กลัวหรอ"

     "ไม่ต้องกลัวนะ เจ็บแปปเดียว"

     จินจับส่วนนั้นของวี่และรูดรั้งขึ้นลงอย่างช้าๆและค่อยๆเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าไม่อยากเสียเวลาอีกเพราะเขาก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน จินจึงแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กพร้อมทั้งรูดรั้งส่วนนั้นของคนตัวเล็กไปด้วย

     "อะ...อ๊ะ...พ..พี่จิน"

     "เจ็บบ..."

     "ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวก็รู้สึกดีขึ้น"

     "อ๊าาา"

     ไม่นานนัก คนเป็นน้องก็ปลดปล่อยออกมา และจินเองก็รู้สึกว่าช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กก็พร้อมแล้วเช่นกัน จินจับท่อนกายความเป็นชายของเขาถูไปมากับช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็กสองสามทีก่อนจะสอดเข้าไปและดันไปจนสุด

     "ซี๊ดดด" 

     เขาค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ และช่องทางนั้นก็ยังคงตอบรับเขาเป็นอย่างดีทำให้เขาต้องขยับสะโพกแรงขึ้น และแรงขึ้นอีก

     "อะ..อ่าาา"

     "ถ้าเจ็บก็กอดกูไว้นะ"

     "อ..อื้อออ"

     ตอนนี้เขาไม่รู้แล้วว่าเสียงเนื้อกระทบกัน เสียงครางของวี่ หรือเสียงฝนข้างนอกที่ดังกว่ากัน แต่เสียงทุกอย่างรวมกันตอนนี้คือน่าฟังไปหมดสำหรับเขา


     "ตรงนั้น..ต..ตรงนั้น อ๊ะ"

     "ตรงนี้หรอ"

     ยิ่งเขาได้ยินเสียงครางของคนใต้ร่าง บวกกับใบหน้าของคนรักที่มีอารมณ์ร่วมกัน มันทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งพล่านมากกว่าเดิม เขาไม่รู้หรอกว่าวี่เจ็บหรือรู้สึกดีมากกว่ากันแต่สำหรับจินแล้วปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีมากจนไม่อยากหยุดเลยทีเดียว

     "พ..พี่..จ..จินน"


     "เร็ว..เร็วอีก.."

     "อื้ออ..มะ..ไม่ไหวแล้ว"

     จินรู้ว่าวี่ใกล้จะถึงฝั่งฝันอีกครั้ง ด้วยเสียงครางที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และใบหน้าที่บ่งบอกว่าไม่ไหวแล้ว เขาขยับสะโพกให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้เสร็จพร้อมกัน จนกระทั่งเขาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นนั้นเข้าสู่ช่องทางรักของคนตัวเล็ก

     "วี่...อ่าาา"

     เขาถอนแกนกายของเขาออกและก้มลงไปจูบซับขมับที่ชื้นเหงื่อและน้ำตาของร่างบาง ตามด้วยจูบที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง

     "เจ็บใช่ไหม"

     "คราวหน้าสัญญาว่าจะเบากว่านี้" 

     "หื้อออออ"

     "ไม่เอาแล่ว ไม่มีคราวหน้า"

     "ทำไม ไม่ชอบหรอ"

     "เมื่อกี้เหมือนชอบมากเลยนะ"

     "พี่จิน!"

     "ถ้าคราวหน้าไม่ยอม กูปล้ำก็ได้"

     "ทำไมพี่จินเป็นคนแบบนี้ ไม่คุยด้วยแล่.. อื้ออออ"


     จินจูบวี่อีกครั้ง เหตุผลของการจูบคือแค่อยากจูบ วันนี้เขาจูบวี่ไปกี่ครั้งแล้วคงนับไม่ได้ แต่เท่าที่รู้คือเขาอยากจูบไปเรื่อยๆ ไม่อยากถอนจูบออกเลยด้วยซ้ำ

     "ไม่ต้องพูดแล้ว เหนื่อยไม่ใช่หรอ"


     "ก็..."


     "ถ้าพูดอีกกูต่อรอบสองนะ"

     "..."

     "กูรักมึงนะวี่"

     "กู๊ดไนท์ครับ"

   

     "คุณหนูวี่ของผม"

-------------------------------------------
มีต่อในจอยอีกนิดนึงน้าาา


ปล.พึ่งแต่ง nc ครั้งแรกเลยยย พูดเลยว่าแต่งนานมากๆ แต่ก็รู้สึกว่ามันสั้นเกินไปด้วยซ้ำ

ฝากติชมด้วยนะคะ