คนของพ่อเลี้ยง 06

"เป็นนักเรียนอย่าดื้อสิ"


"ครูไม่ได้ใจดีนะครับ"


พูดจบเพทายก็เหวี่ยงร่างบางเข้ากับผนังห้องอาบน้ำและกระชากเสื้อเสื้อกีฬาของโรงเรียนออกอย่างไมใยดี และแนบริมฝีปากลงไปบนอวัยวะเดียวกันของคนตัวเล็กโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตั้งตัว


ร่างสูงขบกัดริมฝีปากนั้นและบีบคางของคนตัวเล็กเพื่อให้ลิ้นของเขาสามารถแทรกเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานในปากเล็กนั้นได้ พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนและกระชับคนตัวเล็กให้แนบชิดเขามากขึ้นเพื่อให้จูบได้ถนัดยิ่งกว่าเดิม


เขายังคงจูบไปเรื่อยๆโดยแทบจะไม่หยุดพักให้คนตัวเล็กได้หายใจเอาอากาศเข้าไป จนมือเล็กต้องปัดป่ายไปมาเพื่อหาที่ยึดเกาะ


น้ำตาใสไหลออกมาจากหางตาทั้งสองข้างของร่างบาง จนคนที่บรรเลงบทจูบอยู่รู้สึกได้และผละออกมา


"มึงจะร้องไห้ทำไมวะ"


"ฮึกก...เพอย่าทำเราเลยนะ" ปันฝันพูดปนสะอื้นและช้อนสายตาขึ้นมองร่างสูงเป็นการขอร้อง


"ทำไม?"


"กลัวพ่อกูรู้ แล้วเค้าทิ้งมึงหรือไง"


"กูบอกไว้เลยนะ ยังไงพ่อกูก็ทิ้งมึง"


"ไม่ใช่วันนี้ก็ต้องเป็นวันอื่นอยู่ดี"


ร่างสูงกดจูบที่หัวไหล่ของร่างบางและขบกัดเบาๆเพื่อที่จะสร้างร่องรอยเอาไว้ทั้งทับรอยเดิมที่พ่อเขาทำไว้ และรอยใหม่เป็นหลักฐานให้พ่อเขาเห็น


"เพ อย่า!"


"อย่าทำรอยเลยนะ"


"มึงจะให้กูเอา แบบไม่มีรอยอะไรไปให้พ่อกูดูเลยหรอ?"


"แต่เค้าคงไม่รู้หรอก ว่าอันไหนรอยใหม่ อันไหนรอยเก่า"


"เราขอร้อง ฮือออออออออ" ปันอ้อนวอนขอร้องคนตรงหน้าพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น


"เก็บเสียงร้อง ไว้ครางดีกว่ามั้ยปัน"


"ไม่เอา อย่าเลยนะเพ ฮึกกก"


"กูเคยสงสัยนะว่าทำไมพ่อกูถึงหลงมึงนักหนา"


"ตอนนี้กูรู้แล้ว"


"มึงแม่งโคตรน่าเอาเลยว่ะ" พูดจบร่างสูงพลิกตัวคนตัวเล็กให้เข้าหาผนังก่อนจะรูดรั้งแท่งความเป็นชายของเขาให้แข็งตัวขึ้น และใส่เข้าไปทีเดียวจนสุด


"อ่ะ...อ๊าาา"


ร่างสูงขยับเข้าออกอย่างไม่รีบร้อน แล้วค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังน่าอาย เขาจึงเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวเพื่อให้เสียงน้ำดังกลบเสียงน่าอายเหล่านี้


"พ..เพ..พอ..อ๊ะ..แล้...ว"


"อะ..เอาออก..ไป"


"อยากให้กูเอาออกหรอ"


"ร่างกายมึงตอบรับกูดีมากเลยนะ"


"กูนึกว่ามึงชอบซะอีก" เขาถอนแก่นแกนของเขาออก พลิกร่างคนตัวเล็กให้หันหน้ามาทางเขา ก่อนจะยกขาคนตัวเล็กขึ้นและสอดใส่เข้าไปอีกครั้งหนึ่ง


"พอแล้ว...อ๊าาาา" ยิ่งร่างบางบอกให้เขาพอ เขาก็ยิ่งสวนสะโพกเร็วและแรงขึ้นเท่านั้นจนร่างบางขยับไปตามจังหวะที่ร่างสูงใส่ให้ และร้องครางอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ จนในที่สุดของเหลวสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยใส่ช่องทางด้านหลังของคนตัวเล็ก


เมื่อเขาปล่อยคนตัวเล็กเป็นอิสระ ร่างบางก็ทรุดลงไปนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นบนพื้นอย่างน่าสงสาร


"แล้วก็จำไว้นะ"


"ที่กูทำไม่ใช่เพราะกูพิศวาสมึง"


"กูแค่อยาก"


"จะอาบน้ำแล้วขึ้นไปเรียนก็ไป กูเอาชุดมาคืนมึงแล้ว" พูดจบเขาก็หันหลังให้กับร่างเล็กนั้นและสวมชุดที่เปียกน้ำของเขาเตรียมเดินออกมาจากห้องออกน้ำ หวังจะไปหยิบเสื้อผ้าในล็อกเกอร์ของเขามาเปลี่ยนแทนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นที่เขาใส่อยู่


แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็เจอกับเพื่อนสนิทของเขาสองคนที่ก่อนหน้านี้เล่นบาสอยู่ในโรงยิม ยืนรออยู่หน้าห้องอาบน้ำแล้ว...



-------------------------------------------------------

สั้นๆกรุบๆ

ต่อในจอยน้าาาาาา